Annelik Vücudumu Nasıl Dönüştürdü: İyileşme ve Barış

Yeme bozukluğu ile mücadele ederken, hamilelik vücudumla barışmamı sağladı. Annelik, vücut imajımı güçlendirdi ve iyileşme sürecimde mucizevi bir dönüm noktası oldu.

Girişimcilik Haberler

21.11.2025

A⁺

A^-

# Anneliğin Vücudumla Olan İlişkimi Nasıl Değiştirdiği

Hayatımın büyük bir bölümünde, vücudumla çatışma halinde hissettim. Anoreksiya (yeme bozukluğu), bulimia (tıkınırcasına yeme bozukluğu) ve EDNOS (belirtilmemiş yeme bozukluğu) gibi teşhislerle mücadele ettim. Hamile kalmanın, iyileşme sürecimi olumsuz etkilemesinden endişe ediyordum. Ancak, beklenmedik bir şekilde, hamilelik ve annelik, vücudumla olan ilişkimde yeni bir sayfa açtı. Bu makalede, anneliğin, vücut imajımı ve kendime olan bakış açımı nasıl dönüştürdüğünü, iyileşme sürecimde nasıl bir rol oynadığını ve annelik deneyimlerinin bireysel farklılıklarını ele alacağım. Bu yolculuk, vücudumla barışmamı, kendime karşı daha nazik olmamı ve anneliğin getirdiği zorluklara rağmen güçlü kalmamı sağladı.

## Vücudumu Bir Sorun Olarak Görmekten, Mucizevi Bir Sürece Tanıklık Etmeye

Uzun yıllar boyunca vücudumu, çözülmesi gereken bir sorun olarak gördüm. Bazen bu çözüm, yemek yememek veya tam tersi, her şeyi yiyip sonra utanç içinde boğulmak anlamına geliyordu. Üniversiteye başlamakla birlikte, içinde büyüdüğüm diyet kültürü daha da belirginleşti ve bir gelgit dalgası gibi üzerime geldi. Kısıtladım, tıkındım, takıntı haline getirdim. Vücudum, sevgiye, başarıya ve ait olmaya layık olduğumu kanıtlamaya çalıştığım bir savaş alanına dönüştü. Kurtulmak için çok çabaladım. Hamilelik öncesinde, bu iyileşme sürecime zarar vereceğinden endişe ediyordum. Özellikle hamilelikte gelen ani vücut değişiklikleri, istenmeyen tavsiyeler ve “eski haline dönme” baskısı beni olumsuz etkileyebilirdi. Ancak, beklenmedik bir şey oldu. Vücudumla gurur duymaya başladım.

Vücudum bana ihanet etmiyordu, bir insan yetiştiriyordu. Bu inanılmazdı. Aşırı tetikte olmaktan hayranlık duymaya geçişim beni şaşırtmıştı. Karnım büyüdü, kalçalarım genişledi ve ilk kez bu değişiklikler amaçlı hissettirdi. Kilo alıyordum, çünkü bir şeyler yaratıyordum, besliyordum ve var oluyordum.

## Annelik ve Vücut İmajı: Yeni Bir Bakış Açısı

Elbette, hamilelik ve doğum kolay değildi. Fiziksel ve duygusal olarak yoğun bir dönemdi. Doğum sonrası, tükenmişlik, kusmuk ve tek elle yenilen öğünlerle doluydu. Ancak, vücut imajım beklediğim gibi kötü etkilenmedi. Hatta güçlendi diyebilirim. Sezaryen (C-section) izim ve yumuşak bir karnım vardı. Ancak aynı zamanda, yaşadıklarıma ve kim olduğuma dair yepyeni bir saygı duymaya başlamıştım. Annelik beni yıkmadı, tam tersine yeniden inşa etti.

Uykusuz gecelerde ve sonsuz emzirmelerde vücudum bana destek oldu. “Baby Beluga” şarkısını tekrar tekrar söylerken bebek arabasını kilometrelerce itti. Birbirinden 19 ay arayla doğan iki bebeğimi göğsümde taşıdı. Kendimden emin olamadığım zamanlarda bile benim ve ailem için orada oldu. Bu süreçte, vücudumla olan ilişkimin nasıl değiştiğini gözlemlemek, benim için büyük bir dönüm noktası oldu.

## Dönüşüm ve Kendini Yeniden Keşfetme

Günümüzde aynaya baktığımda, bir şeyler yaşamış ve hala varlığını sürdüren bir vücut görüyorum. Sezaryen izimin üzerindeki o yumuşak karın? Evet, eskiden bu görüntüden kurtulmayı dilediğim zamanlar oldu. Şimdi ise bir onur nişanesi gibi geliyor. Annelik, bir yeme bozukluğuna çare değildir. Herkesin deneyimi benimkine benzemeyebilir. Ancak, hamilelik ve doğum sonrası sürecin iyileşmeyi kaçınılmaz olarak bozduğu yönündeki yorucu anlatıyı daha karmaşık hale getiren daha fazla hikayeye ihtiyacımız olduğuna inanıyorum. Bazılarımız için bu, bambaşka bir şey olabilir: yeniden ayarlama, geri dönüş, kendinin radikal bir şekilde yeniden kazanımı. Annelik hakkında, vücutların nasıl görünmesi gerektiğine dair çok fazla gürültü var. Ancak benim hikayem, bazen en büyük dönüşümlerin küçülmekle değil, genişlemekle ilgili olduğunun kanıtıdır.

## Sonuç

Anneliğin, vücut imajım ve iyileşme sürecim üzerindeki etkilerini gözlemlemek, beni derinden etkiledi. Hamilelik ve doğum, bir yandan fiziksel ve duygusal zorluklar getirse de, aynı zamanda kendime olan saygımı artırdı. Vücudum, bir zamanlar benim için bir sorun olarak görülürken, şimdi mucizevi bir süreçte bana eşlik eden bir kahraman oldu. Bu deneyim, anneliğin sadece bir başlangıç değil, aynı zamanda bir yeniden doğuş olduğunu gösterdi. Unutmayalım ki her bireyin deneyimi farklıdır ve bu yolculukta kendimize karşı nazik olmak, en önemli adımdır. Anneliğin, vücudumuzla olan ilişkimizi dönüştürebileceği ve iyileşme sürecimize yeni bir boyut kazandırabileceği gerçeğini kabul etmek önemlidir. Bu hikaye, anneliğin, bedenin ve zihnin birlikte nasıl güçlenebileceğine dair bir örnek sunmaktadır. Her kadının kendi yolculuğunda, bedeniyle barışık ve güçlü bir şekilde ilerlemesi dileğiyle.